Column: Vijftien minuten

Duren vijftien minuten lang? Dat is misschien een vreemde vraag. Dat hangt er immers maar vanaf. Een kwartier in een ijzige bushalte voelt heel anders dan een kwartier in een warm zwembad op vakantie. Het kwartier waar ik op doel is de geldende norm voor de aanrijtijd van een ambulance bij een spoedrit. Deze norm is door de minister bepaald. Ik heb van verschillende ervaringsdeskundigen -patiënt of omstander- begrepen dat een kwartier dán heel lang kan duren.

Twee weken geleden spraken we in de commissie Algemeen Bestuur met de organisatie die het ambulancevervoer in deze regio uitvoert: het Witte Kruis. Voor het eerst sinds 2018 waren zij bereid de actuele aanrijtijden te publiceren. Wat blijkt? In Elspeet en Vierhouten is de situatie onveranderd: één op de drie ambulances meldt zich nog altijd niet binnen vijftien minuten.

Als SGP hebben we hier op allerlei niveaus aandacht voor gevraagd. De provinciale SGP-fractie stelde vragen en in de Tweede Kamer is het onderwerp meerdere keren op de agenda gezet. Afgelopen zomer stelden Chris Stoffer en Kees van der Staaij nog schriftelijke vragen over de situatie in Elspeet. Maar het lijkt soms alsof niemand écht verbetering kan afdwingen.

Het Witte Kruis staat overigens onder verscherpt toezicht omdat zij over de hele regio bezien niet voldoen aan de norm. Zij zijn daarom verplicht maatregelen te nemen. Eén van de maatregelen is de verhuizing van de ambulancepost Elburg naar ’t Harde, begin van deze maand. Het Witte Kruis gaat er vanuit dat die verhuizing tot een forse verbetering gaat leiden. Dat werd ook gezegd bij de opening van de VWS-post aan de Elspeterweg in Nunspeet, waar enkele dagen per week een ambulance paraat staat. Helaas zijn daar de beloofde resultaten uitgebleven, getuige de actuele aanrijtijden.

Over dit onderwerp bekruipt mij weleens het gevoel: waar doe ik het eigenlijk voor? Al jarenlang proberen we verbetering af te dwingen, zonder zichtbaar resultaat. Een vader uit Elspeet zei tegen mij: “als mijn kind in Elspeet op straat ligt na een ongeval is de kans één op drie dat er na een kwartier nog altijd géén ambulance aanwezig is”. Meer motivatie om hier tóch aan te blijven trekken heb ik niet nodig. We blijven ons als SGP -misschien tegen beter weten in- inzetten voor verbetering. Want 1-1-2, daar red je levens mee!