Biogasinitiatief Nunspeet: de woordvoering als terugblik

Niet alles kan overal… Het waren de woorden van Johan Remkes in een rapportage over de stikstofproblematiek. En dat gaf een dubbel gevoel. Net als het commissievoorstel over het biogasinitiatief in de gemeente Nunspeet en de aanwijzing van een voorkeurslocatie. In de commissie van 15 mei jl. deed raadslid Marien Klein de woordvoering. In dit artikel, een beknopte versie.

SGP-vertegenwoordigers in allerlei dorpen, regio’s en het Haagse, willen verantwoordelijkheid nemen als rentmeester in Gods schepping. En dat rentmeesterschap handen en voeten geven. In het geval van het commissievoorstel "Biogasinitiatief Nunspeet" komt dat neer op (1) concreet aan de slag gaan met de verdere verduurzaming binnen onze gemeente en, (2) samen zorgen voor ruimte om te ondernemen, leven en genieten door boeren, burgers en buitenlui in het randmeergebied.

En dat geeft een dubbel gevoel: aan de ene kant zijn wij als fractie blij dat er onderzoek wordt gedaan, naar wat wél mogelijk is. Om met een alternatief te komen voor eerdere plannen die onze instemming niet hadden: denk aan windmolens en zon-op-land in open weidegebied. Aan de andere kant was er nog een gevoel van onbehagen omdat we alle consequenties nog niet kunnen overzien.

En dat onbehagen leefde ook in de buurt van de voorkeurslocatie aan de Kolmansweg (zie onderstaande foto van 12 mei '23). Zowel bij het informele fractieberaad als bij de commissievergadering, was er veel betrokkenheid en weerstand uit de buurt. De (spreekwoordelijke) tribune in de raadszaal zat overvol… (tekst loopt door onder foto)

Als we ingaan op onze gemeentelijke opgave, zijn de eerder gestelde ambities op dit moment niet binnen bereik. Dat is de conclusie uit tussenmetingen, waarmee wij als raad eerder zijn bijgepraat. Welke oplossingsrichtingen zijn er dan wel? Je kan de ambitie bijstellen en de lat lager leggen. Of je kan kijken naar alternatieve routes. Alternatieven om de achterstand in te halen, anders dan het biogas-concept, lijken nog niet voorhanden.

Wat de SGP-fractie betreft, verdient het een serieuze overweging óf het biogas-concept daadwerkelijk een integrale oplossing blijkt. Dat geldt wat ons betreft ook voor het initiatief van mono-vergisting op boerenerven. 

In de week voorafgaand de commissievergadering hebben raadsleden Gerrit Polinder en Marien Klein de mono-vergister op boerderij De Lage Bijssel in Doornspijk bezocht met een aantal omwonenden van de Kolmansweg (foto bovenaan dit artikel).

Met de steun die wij (gegeven) hebben aan de agrarische sector in het afgelopen jaar, is het de SGP-fractie veel waard dat wij als gemeente een signaal afgeven tegen de landelijke tendens in. Dus wél inzet op innovatie, emissiearm management en het verweven van landbouw en natuur. Dat de gemeente daar een rol in moet krijgen of geld beschikbaar moet stellen, gaat ons nu te ver. Op vragen van raadslid Klein gaven insprekers ook aan dat niet nodig te hebben van de gemeente om een collectief van mono-vergisting mogelijk te maken.

Het algemeen belang staat tegenover het individueel belang van een groep direct omwonenden. Deze ervaring is duidelijk naar voren gekomen in de zorgen over geur, verkeer en impact op het landschap en recreatie. Enerzijds emotie, anderzijds feitelijk.

Het was onze fractie betreft, te veel gevraagd van dit gebied om in te stemmen met deze locatie voor een vergister.

Denk aan ’t Hul-Noord en iets verder weg andere plannen. Wij steunen de locatie(keuze) niet. Maar het principe van een biogasinitiatief willen wij niet direct afwijzen, hoewel we ook daar de nodige bezwaren zien (zoals beschikbaarheid van grondstoffen, etc.).

Benieuwd naar de volledige bijdrage en de insprekers? Kijk en luister de commissievergadering terug via nunspeet.raadsinformatie.nl